A w zasadzie dwa filmy. Pierwszą połowę można nazwać horrorem z elementami czarnego humoru. Druga to dramat, mający niewiele wspólnego z pierwszą częścią. Trudno było mi wystawić ocenę. Doceniam grę aktorów, starania reżysera, by w wydawałoby się banalną historię wcisnąć coś ambitnego, a także muzykę. Niestety...

Przyjemnie oderwane od realiów problemy Kościoła, o którego wewnętrznych mechanizmach funkcjonowania twórcy nie mają zielonego pojęcia – paradowanie w infule i ornacie w przestrzeni prywatnej, to chyba jedynie w ramach łóżkowych figielków, ewentualnie przymiarki.